Laura

Wat begon met een eerste infosessie, groeide voor Laura al snel uit tot een overtuigde keuze. In Gecco in Gentbrugge geniet ze vandaag samen met haar zoontje Titus van sociaal comfort en een warm thuisgevoel. Ontdek hoe Gecco het leven van Laura’s gezinnetje blijft verrijken.

Het gevoel gevolgd

Net als bij veel cohousers groeide Laura’s beginnende interesse in cohousing snel uit tot concrete plannen: “Na te hebben gelezen over het concept ben ik naar een infoavond getrokken, voor mezelf eerder bedoeld als oriëntatie”, vertelt Laura. “Toch was ik toen meteen getriggerd door het Gecco-project en heb ik vrij snel beslist om in te stappen. Dat was toen enkel op basis van de beschikbare ontwerpen. Wat me vanaf het begin een goed gevoel gaf, was het feit dat de infosessies deels werden gegeven door cohousers die zich reeds hadden verbonden. Zo bouw je meteen een meer persoonlijke band met het project op.”

Een van de grootste blikvangers van Gecco is de ligging vlak bij de Gentbrugse Meersen: “De nabijheid van het groene domein sprak me heel erg aan. Bovendien ligt het centrum van Gent op slechts tien minuten fietsen. Verder speelde het dorpsgevoel binnen een cohousingproject, waar iedereen elkaar kent, ook een belangrijke rol.”

“Cohousing voelt ook als een soort vangnet. Het feit dat je bij onvoorziene omstandigheden kunt terugvallen op anderen, geeft mij als alleenstaande mama een veilig gevoel.”

Laura

Kind aan huis

Laura woont ondertussen reeds vier jaar in Gecco in Gentbrugge. Sinds twee jaar doet ze dat als bewust alleenstaande moeder van zoontje Titus: “Het is heel fijn om Titus te zien opgroeien in Gecco. Zowel de kleinere als grotere kinderen vinden het leuk om voor hem te zorgen en met hem te spelen. Hij wordt hier echt op handen gedragen. En omgekeerd geldt hetzelfde: Titus is pas twee jaar, maar hij kent de meeste kinderen en volwassenen reeds bij naam. Het is soms moeilijk hem te overtuigen naar huis te komen.”

Swipe en ontdek

Spontane dynamiek

Ook in Gecco werkt de indeling van het project het burencontact in de hand: “Iedere woning beschikt aan de voorkant over een porch. Zo creëer je een doorlopend overdekt terras, waardoor de bewoners veel contact hebben met elkaar en snel aan de praat raken”, verklaart Laura. “Verder ligt tussen onze woningen een pad waar je elkaar regelmatig dwarst. De ene keer beperkt zich dat tot een simpele begroeting, de andere keer begin je te praten en mondt het uit in een aperitiefje. Wanneer je echter wat tijd voor jezelf wilt, kun je je altijd terugtrekken in je eigen tuin of woning. Maar mij vind je wel vaker op de porch van de buren, meer bepaald in de hangmat. (lacht)”

Gemene delers

Wat cohousers betreft, ziet een Laura rode draad: “Iedereen hier vindt ecologie en verbinding belangrijk. Materialen zoals grasmachines worden gedeeld, en als iemand eens een ei tekortkomt, wordt dat snel opgelost door de buren. Één keer per maand houden we een klusdag, aangevuld met een maaltijd. Daarnaast hebben we het concept ‘samen eten’ in het leven geroepen, waarbij maandelijks iemand een etentje organiseert. Verder voelt cohousing ook als een soort vangnet. Het feit dat je bij onvoorziene omstandigheden kunt terugvallen op anderen, geeft mij als alleenstaande mama een veilig gevoel.”